Hoe pas je de aanbevelingen uit de richtlijn toe bij iemand met een zeer ernstige verstandelijke of meervoudige beperking? En hoe bij iemand met een lichte verstandelijke beperking? Wat zijn de aandachtspunten voor deze verschillende groepen? In deze workshop gaan we aan de hand van de samenvattingskaart van de richtlijn in op verschillen, overeenkomsten en verschillende toepassingsmogelijkheden.
Iris werkt als orthopedagoog bij De Twentse Zorgcentra. Ze is in opleiding tot orthopedagoog generalist bij de PPO in Groningen.
Haar masterthesis (2020) had als onderwerp ‘Het signaleren van pijn bij volwassenen met zeer ernstige verstandelijke en meervoudige beperkingen’. Sindsdien is ze zich steeds meer gaan bezighouden met dit thema en betrokken geraakt bij het pijnteam van haar eigen organisatie met als doel om bij alle cliënten pijn tijdig te herkennen en adequaat te behandelen. Vervolgens heeft ze zich in 2021 aangesloten bij Pijnzorg (On)beperkt (voorheen Landelijk Kennisnetwerk Pijn bij Verstandelijke Beperking) om zich in te zetten voor kennisuitwisseling, verbetering van diagnostiek en behandeling rondom pijn en meer bewustwording over pijn. Ook heeft Iris in het afgelopen jaar vanuit haar beroepsvereniging meegewerkt aan de herziening van de richtlijn over pijn bij mensen met een verstandelijke beperking door SKILZ.
Annemieke is afgestudeerd als orthopedagoog en heeft ruime praktijkervaring als gedragswetenschapper in de zorg voor mensen met een verstandelijke beperking. Sinds 2020 werkt ze bij de Rijksuniversiteit Groningen en Academische Werkplaats EMB als promovendus op het onderwerp pijn assessment bij volwassenen met (Z)EVMB. Voordat pijn goed behandeld kan worden, moet het eerst gesignaleerd worden en in kaart worden gebracht. Hiervoor is eerder een instrument (observatielijst) ontwikkeld, genaamd de POSAID. Met haar project heeft Annemieke dit instrument samen met haar team doorontwikkeld tot de Adult Pain Observation Scale for persons with PIMD (APOS-PIMD). Momenteel richt ze zich op het verder valideren van dit gestandaardiseerde instrument waarmee pijn gesignaleerd en beoordeeld kan worden. Dit kan dan ook worden ingezet om de effecten van een behandeling van pijn te bepalen bij volwassenen met (Z)EVMB.
Het onderzoek naar de APOS-PIMD loopt op zijn einde. Het gehele project zal tot half 2025 doorlopen. De wens is dat door middel van de o.a. de APOS-PIMD pijn eerder gesignaleerd en behandeld wordt.